Weken naar toegeleefd, de spanning was om te snijden, de benen (al dan niet) geschoren want ja het blijft gravel he, doe maar lekker chill en een baard is ook een must. Kortom de sfeer zat goed en we trokken met 4 CS’ers richting Limburg. 

Rick mocht starten bij de grote jongens met onder hen een hele reeks grote namen als Niki Terpstra, Johnny Hoogerland en de latere winnaar Toon Aerts. 

Bas, Michiel en Gael stonden wat verder in de startvakken bij hun leeftijdsgenoten ingedeeld. Op de Cauberg werd het peloton van 1500(!) rijders rap uit elkaar getrokken. 

Het snelle en droge parcours zorgde direct voor een schifting in de wedstrijd. 

De gemiddelde snelheid van de winnaar lag op maar liefst 35,5 kilometer per uur. 

Rick deed zijn best om Eli Iserbyt bij te benen en kwam met een zeer respectabele 32,6 kilometer per uur als 48e Elite over de meet. Intussen waren de weergoden ons redelijk gezind, lekkere temperatuur maar veel wind. Die 4-5 beaufort maakte het bochten nemen op de gladde steentjes nog uitdagender. 

Gael (die doorgaans een beetje kan sturen) ging onderuit door een windvlaag, het kon hem niet deren na de finish stond er die welbekende “Q” achter zijn naam, het WK ticket was binnen! Ook Michiel reed de ziel uit zijn lijf en kwam uitgeput over de finish tot de verlossende boodschap kwam “Q”!!! 

Bas die deze winter heel professioneel het gravel seizoen had voorbereid (ja ie had zelf tientallen soigneurs ingeschakeld om zijn bidons aan te geven) had een pechdag, LEK, zelfs een plug en veel latex later bleef het kreng niet luchtdicht, jammer!

Nog een dankwoord aan onze geduldige vriendinnen die vandaag paraat stonden met bidons, maar ook de rest van het jaar al te vaak moeten horen: nee ik kan niet, moet gaan trainen. Op naar Aachen 12 mei waar we met een grote CS delegatie aan de start staan van de gravel en weg Granfondo.