Sportful Dolomiti Race en Gran Fondo Gavia e Mortirolo

Na 2 jaar lang plannen, hopen, verzetten, cancellen en weer opnieuw boeken was het dan toch zo ver: Italië werd geel op de Buitenlandse Zaken-reizen kaart en we gingen naar Italië!

Met een groepje CS'ers (Lilian Maters, David Maters, Laura Verweij, Vincent van Duijnhoven, Alex van der Gaag, Rick Maas) aangevuld met een aantal verstekelingen (zie foto op de Mortirolo) gingen we op pad om de Sportful Dolomiti Race en de Gran Fondo Gavia e Mortirolo te rijden. Na bijna 2 jaar zonder Gran Fondo's eindelijk weer een moment om de nummers op te spelen en de vele uren training om te gaan zetten in hopelijk een mooi resultaat in een Gran Fondo. Een Gran Fondo is een georganiseerde wedstrijd waar je op tijd probeert een parcours – meestal met behoorlijk wat hoogtemeters – zo snel mogelijk af te leggen om zo goed mogelijk te score in het in klassement. De twee genoemde Gran Fondo's vinden plaats vanuit Feltre en Aprica respectievelijk en zijn zeer goed georganiseerde cyclo's die veel (met name Italiaanse) deelnemers trekken. Bij het grote publiek zijn deze wedstrijden wat minder bekend dan bijvoorbeeld de Marmotte maar zeer zeker de moeite waard (en zwaar) om een keer aan deel te nemen.

Vanwege Covid hadden de meesten van ons behoorlijk wat uurtjes training in de benen zitten, echter wel met weinig hoogtemeters omdat voorbereidingsweken zoals in Calpe eerder in 2021 helaas nog niet konden plaats vinden. Om toch een beetje te wennen aan het klimmen en de warmte waren we iets meer dan 1 week voor de Sportful Dolomiti Race al richting de Dolomieten getrokken om vanuit Arabba diverse prachtige klimmen te bedwingen en te wennen aan de hoogte. In deze regio wordt ook jaarlijks een van de meest populaire Gran Fondo's georganiseerd, de Dolomietenmarathon. Na een dag of 4 op 1600 meter geslapen te hebben, trokken we verder naar Castello Tesino waar we in een mooi huisje onze intrek namen in de buurt van de start van de 1e cyclo. Ook als je niet geïnteresseerd bent in het rijden van Gran Fondo's, zijn de Dolomieten (met oa Sella Rondo, Passo Giau, Passo Pordoi en Passo Manghen) en de Italiaanse Alpen (met oa de Mortirolo, Gavia, Stelvio en het bij profs populaire trainingsoord Livigno) een grote aanrader om een keer naar toe te gaan met de racefiets. Vanuit Castello Tesino hebben we de dagen voor de cyclo nog 2 klimmen verkend van het parcours om vervolgens de 2 dagen voor de cyclo rustig aan te doen met een rustdag en een koffierondje om uitgerust aan de start te verschijnen.

Op zondag 20 juni vond dan de eerste wedstrijd plaats namelijk de Sportful Dolomiti Race. David, Rick, Lilian, Alex en Vincent verschenen namens CS010 aan de start. In de Giro d'Italia van 2019 was etappe 20 nagenoeg gelijk aan het de Sportful Dolomiti race qua parcours, iets minder bekende klimmen liggen hier op de route maar zeer zeker niet minder zwaar met in totaal 204 kilometer en ca. 5000 hoogtemeters op de teller. Na toegesproken te zijn door Paolo Bettini, gingen we soepel van start met een stukje vlakke aanloop naar de eerste klim (de Cima Campo). Met nog frisse benen was de eerste klim snel achter de rug, waarna het hoogtepunt van de dag (de Passo Manghen) op het menu stond. De Passo Manghen is een klim van ca. 23 km lang naar 2047 meter hoogte met het zwaartepunt in de laatste 5 kilometer met gemiddeld >10% stijging in dit deel. Met de temperaturen van 30 plus graden en de lengte van de klim een zeer pittige berg om te overwinnen zoals met name Rick en Vincent hebben ondervonden.

Rick en Vincent zaten na de afdaling van de Manghen al behoorlijk stuk waardoor de rest van de cyclo een lijdensweg werd, gelukkig haalden ze toch de finish (vraag niet hoe 😊). David, Alex en Lilian wisten hun rit beter in te delen en konden dus ook steady verder richting de laatste twee klimmen van de dag, de Passo Rolle en de Croce d'Aune. David wist in de top 100 te eindigen met een 99e plaats, top gereden en dik verdiend na alle trainingsarbeid van de afgelopen 2 jaar!! Alex vond zichzelf terug op een 309e plaats en Lilian finishte als 6e(ook hier met een bijzondere vermelding voor de vele trainingskilometer van LIlian!) dame in haar categorie (709e overall van de 1042). Vincent behaalde uiteindelijk de 413e plaats en Rick werd 202e. Met zo'n lange rit bij de temperaturen van 30 graden C was het zeer lastig gebleken genoeg te eten en drinken – iets waar we als Hollandse polderstoempers toch in het nadeel zijn tegen de goed geacclimatiseerde en in de bergen getrainde Italiaantjes. Al met al konden we toch terugkijken op een prachtige dag die we tevreden afsloten op de pasta party en met pizza. De dag na de race gingen we kort op pad voor een herstelritje, waarna de verplaatsing naar ons huis in Tému gepland stond richting de Gavia en de Mortirolo. Vanuit Tému hebben we ook weer oa. de Mortirolo van de makkelijke kant (en voor de foto's die je tijdens de cyclo niet kan maken😉) en de Gavia verkend voor de cyclo om ook daar weer optimaal voorbereid aan de start te verschijnen. Na flink gestapeld te hebben in de week voor de cyclo met diverse pasta en rijstgerechten waren we na 2-3 rustige dagen ook weer optimaal voorbereid voor de 2e cyclo.

Op zondag 27 juni was het dan tijd om voor de tweede keer het gevecht met onszelf aan te gaan in de Gran Fondo Gavia e Mortirolo, met naast de twee mythische beklimmingen van de Gavia en de Mortirolo ook nog de Passo di Santa Cristina als slotklim. Bij deze race kwamen we namens CS010 aan de start met Lilian, David, Alex en Rick. Gewapend met een mondkapje en op 1,5 meter afstand wachtten we geduldig in onze startvakken alvorens we van start konden. Ook hier was met Damiano Cunego (nog altijd in een roze trui) een oude Italiaanse held opgetrommeld om extra cachet aan de race te geven. Gelukkig was het deze dag wat minder warm met ca 25 graden C (en geen sneeuw) en waren we ook weer wat meer gewend aan de lange beklimmingen. De eerste 15 kilometer waren in dalende lijn en waren geneutraliseerd met motoren voor het peloton, met de drukte was dit een beetje billen knijpen en een goede test voor de remmen, maar we kwamen hier ongeschonden doorheen.

Door een prachtig decor vochten we ons, na een dikke 20 kilometer licht bergop, vervolgens over de eerste echte beklimming van de dag: de Passo Gavia (wel bekend van de besneeuwde Johan Van der Velde en de etappewinst van Erik Breukink in de Giro van 1988). Met de prachtige uitzichten vergeet je soms heel even dat je benen erg pijn doen. David ging er ook nu weer als een haas vandoor en wist de top van de Gavia ca. 2 minuten voor Rick te bereiken. Helaas kwam David in de afdaling van de Gavia ten val, maar geluk daarbij was dat David alleen schaafwonden over hield aan zijn val. Inmiddels is hij alweer volop op de fiets te vinden in Nederland, helaas voor die dag wel wijselijk besloten om te stoppen met de race en rustig naar huis te fietsen en rijden.

Rick, Alex en Lilian vervolgden de race na zeker te hebben gesteld dat David rustig verder kon. Het zwaartepunt van de race lag bij de mythische beklimming van de Mortirolo, een klim van ca. 12 kilometer waar met een gemiddelde stijging van 10,9% 1300 hoogtemeters overwonnen moesten worden. Op de berg waar het monument te vinden is van Marco Pantani, zijn er diverse kilometers lang met 13 tot 15% stijging, waar je kleinste verzet een niet te missen luxe is. Rick wist op de Mortirolo veel mensen in te halen en kon ook op de slotklim zijn tempo goed vasthouden door de race beter in te delen dan de week ervoor, wat resulteerde in een mooie 26e plaats. Alex had op de Mortirolo zijn tank leeg gereden en besloot het laatste lusje met de slotklim aan zich voor bij te laten gaan en de Mediofondo uit te rijden, ook een top prestatie. Na ook flink afgezien te hebben was Lilian uiteindelijk als 3e vrouw in haar leeftijdscategorie gefinished – toppert!!

We zijn erg blij dat we het geluk hadden dat de covid regels het toelieten om naar Italië af te reizen en gingen dus moe en voldaan weer huiswaarts. Hopelijk hebben we jullie enthousiast gemaakt om ook een keer een Gran Fondo als doel uit te pikken of een keer de bergen op te zoeken.

Warm gelopen om een keer een Gran Fondo te gaan rijden? Schrijf je dan in voor het CS010 Gran Fondo team of voor de Vélomediane Claudy Cricquiélion. Voor meer informatie: neem contact op met David, Rick of een van de anderen voor nog eindeloos meer leuke anekdotes van deze reis.

Nieuws Overzicht