Al langere tijd wilde ik een rondje Nederland fietsen, dat ik via de routebouwer van Strava had ontworpen. Maar met wie? Mijn vader, actief sportfietser bij de Toerclub Wageningen had wel interesse in een tocht langs de buitenrand van ons land. En zo gezegd, zo gedaan fietsen we eind Augustus tot begin September in twaalf dagen zo’n 1750 km door Nederland, Duitsland en België.

Voorbereiding
De voorbereiding ging vrij vlot. Allereerst hebben we de route opnieuw bepaald en berekend aan de hand van van Strava, Google Maps en de kaart van de Fietsersbond. Daarbij gelet op of ze verhard zijn, niet over drukke wegen gaan en of ze evenwijdig lopen aan de grens. Ook was het idee om ook alle Waddeneilanden aan te doen met een bootverbinding ertussen. Maar dit bleek lastig vanwege de vaartijden en kosten. Zo werd het enkel een rondje Texel. En omdat de Afsluitdijk dicht is voor fietsverkeer, besloten we de fietsbus te pakken. 

Ook moest de lange route opgedeeld worden in etappes: twaalf dagen van zo’n 142 km per dag. En moesten er overnachtingsplekken worden geregeld. We wilden niet kamperen onderweg, maar kozen voor pensions, via de organisatie ‘Vrienden op de Fiets’, een netwerk van gastadressen waar je als fietser of wandelaar voor € 22,50 p.p.p.n. kunt slapen en ontbijten. Ideaal dus! Met behulp van  hun website en onze route hebben konden we redelijk snel de adressen boeken.

Een ander punt was het transport van bagage. Een fietskar leek de beste oplossing voor onze racefietsen. Via Marktplaats kwamen we in contact met iemand in Schoonhoven,  die zijn ‘Bob’ wilde verhuren. Dit is een eenwielige fietsaanhanger je aan een speciale naaf in je achterwiel kunt klikken. 

En als laatste wilde ik, als grafisch vormgever, natuurlijk een beetje promotie maken tijdens de rit. Vandaar dat ik een logo heb ontworpen die op wielershirts gedrukt is. Ook heb ik tijdens de rit veel foto’s en video’s gemaakt met een GoPro die ik geleend heb.

De Reis
Op maandag 26 augustus begon het avontuur. De eerste dag reden we van Rotterdam via Hoek van Holland naar Warmenhuizen (163 km), het dorp van Steven Rooks. En de tweede dag van Warmenhuizen via Den Helder en Texel naar Hippolytushoef (116 km), op het voormalige eiland Wieringen. Beide dagen waren erg zwaar vanwege het erg extreem warme weer en de weinig beschutte fietspaden door met name de duinen (dit leken wel woestijnen). 

Dag 3 ging van Hippolytushoef met de ‘Rijkswaterstaat fietsbus’ over de Afsluitdijk naar Friesland en dan evenwijdig aan de Waddenzeedijk door naar Oudeschip, dichtbij de Eemshaven in Groningen (155 km). We reden overtientallen veeroosters, passeerden vele kuddes schapen, windmolens. De weg was vrij recht toe recht aan, maar daardoor niet minder saai. 

Van Oudeschip gingen we op Dag 4 via Delfzijl, Bourtange en Ter Apel naar Nieuw-Schoonebeek (132 km), een klein gehucht dat pal op de grens ligt met Duitsland. Daar sliepen we bij een jonge Utrechtse geitenboer die sinds een aantal jaar daar een boerderij pachtte. Interessant om te zien.

Dag 5 was misschien wel de mooiste route van de hele tocht: van Nieuw-Schoonebeek langs de punt van Overijssel door Twente en de Achterhoek naar Eibergen (166 km). Eerst langs Duitse langs jaknikkers, dan door bossen, heidevelden, en langs oude gebouwen. In Eibergen verbleven we bij een markant (mannelijk) boeren echtpaar dat met hun B&B nog bij Omroep MAX op tv waren te zien.

Vanaf dag 6 kwamen we erachter dat de route toch niet zo goed uitgezet was vooraf op de computer. Veel bos- en grindwegen en paden over akkers met gras en rul zand. Maar we zijn doorgereden! Van Eibergen via Ratum, Dinxperlo, Elten, Tolkamer (waar we de pont namen) richting onze overnachtingsplek in Kranenburg, net over de grens in Duitsland (136 km). Ook was het weer een erge warme dag, dus veel drinken, vaak stoppen onderweg de schaduw opzoeken.

De fiets en het karretje werden op dag 7 nog meer op de proef gesteld. We reden van Kranenburg via Hamert, Lingsfort, Venlo, Vlodrop naar Koningsbosch (150 km). Veel grindwegen en bij Venlo het Pieterpad (wandelpad), MTB-paden langs de afgrond en door natuurpark De Meinweg. Wél prachtige natuur! Ook was te zien hoe grillig de grens loopt met rare uitstulpingen.

Het echte klimwerk van de tocht begon op dag 8. Van Koningsbosch zuidwaarts langs Sittard, Brunssum, Landgraaf, Kerkrade naar en over de Vaalserberg en dan door de Voerstreek westwaarts naar het Vlaamse Lanaye, net tegenover Eijsden (123,92 km). Vooral het klimmen met fietskar viel erg zwaar. En in de voerstreek hebben we gewisseld met het trekken van de kar. Maar dit werd beloond door het zwembad bij ons nachtverblijf, waar we heerlijk gebruik van hebben gemaakt.

Dag 9 reden we noord- en westwaarts. Eerst langs de Pietersberg, toen via Echt en Thorn, naar Luyksgestel (137 km). Het werd steeds duidelijker waar de grens loopt: overal betonnen grenspalen uit 1843. En bijzonder waren de Doodendraden uit WOI, die je op verschillende plekken kon bekijken. Vluchtende Belgen moesten het door de stroomdraden haast altijd met hun leven bekopen in hun vlucht naar het neutrale Nederland. 

Vanuit Luyksgestel gingen we op dag 10 via Reusel, Baarle Nassau, Minderhout, Strijbeek, Zundert, Essen naar Stabroek (bij Antwerpen). Zo’n 155 km. Die dag kwamen we in een aantal fikse regenbuien terecht, maar stoppen doe je dan niet!  Ook belandden we uiteindelijk op het onverharde grenspad midden over de Kalmthouts. Dat werd klunen, sleuren en zand in de ketting…. Gelukkig konden we na uiteindelijk de bewoonde wereld weer vinden en aankomen bij onze overnachtingsplek, waar we de fietsen konden afspuiten.

Op dag 11 reden we van Stabroek door de haven van Antwerpen, met de fietsbus onder de Schelde door en via de kerncentrale van Doel verder langs de grens van Zeeuws-Vlaanderen. De hele rit windkracht 4-5 tegen en af en toe een bui. Door Sluis en Cadzand naar Breskens, waar we met een late veerboot overstaken naar Vlissingen. Daarna door het pikkedonker naar overnachtingsplek Dishoek (164 km). Grappig was de slaapplek in Dishoek, waarbij we via de telefoon geïnstrueeerd werden door de eigenaresse in Blaricum. 

Op dag 12 reden we van Dishoek langs de westkust van Zeeland en over de Oosterscheldekering Zuid Holland binnen weer terug richting Rotterdam (149 km). Heerlijk was dat we bijna de hele route de wind in de rug hadden. Om een uur of zes in de middag zat onze monstertocht van 1.750 km er op! 

Wat een geweldige ervaring was dit en ik ben blij dat ik dit met mijn vader heb kunnen doen. Ons complete verhaal is te lezen op: https://www.polarsteps.com/rondjenederland/2300898-rondje-nederland

Toekomst
Nu een maand later heb ik met een vriend afgesproken om deze reis als een  georganiseerde fietstocht aan te bieden.  Mocht het zover komen dan nodig ik jullie van harte uit om mee te doen!